5 Οκτωβρίου Παγκόσμια μέρα εκπαιδευτικών

Είμαι πολύ περήφανος/η που είμαι δάσκαλος/α και προσπαθώ να εμπνέω τους/τις μαθητές και μαθήτριές μου.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ  ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ/ΙΣΣΑ

Χρόνια Πολλά, σ’ εσένα που ξοδεύεις έμπνευση, χρόνο, χρήμα, κόπο σε μαθήματα ζωής και δράσεις, που δεν  επιβάλλονται.

Χρόνια Πολλά, σ’ εσένα που σέβεσαι, χωρίς να σε σέβονται.
Χρόνια Πολλά σε σας, συνταξιούχοι συνάδελφοι δάσκαλοι, που εξακολουθείτε ακόμα να ονειρεύεστε κρατώντας μια κιμωλία στο χέρι!

Η 5η Οκτωβρίου, είναι αφιερωμένη στους εκπαιδευτικούς όλου του κόσμου. Καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO προκειμένου να τιμήσει πάνω από 60 εκατομμύρια μαχόμενους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο, που με το έργο τους συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη, την πρόοδο και την ευημερία των κοινωνιών. Εξήντα εκατομμύρια δάσκαλοι σε όλον τον κόσμο αγωνίζονται αυτή τη στιγμή, κάτω από πάρα πολύ αντίξοες συνθήκες, εν μέσω πανδημίας να κάνουν τα σχολεία έναν φιλόξενο χώρο μάθησης και δημιουργικής δραστηριότητας, όπου όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως θα ενθαρρύνονται να αξιοποιούν στο έπακρο τις δυνατότητες και τις ικανότητές τους, μέσα σε περιβάλλον σεβασμού προς την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Ο εκπαιδευτικός στο σχολείο του σήμερα αγωνίζεται, μοχθεί και στοχεύει στο να ανταποκριθεί σε ένα εξαιρετικά σύνθετο περιβάλλον τόσο ως προς τις στοχεύσεις και τα παιδαγωγικά εργαλεία όσο και στις ανάγκες– γνωστικές και ψυχοσυναισθηματικές- των μαθητών και μαθητριών του που καλείται να αντιμετωπίσει δημιουργικά και υπεύθυνα. Ο ρόλος του είναι όχι να μεταδίδει με τρόπο μηχανιστικό γνώσεις αλλά να μαθαίνει στους μαθητές και τις μαθήτριες του πώς να μαθαίνουν, πώς να αποκτούν γνώση. Να τους διδάσκει πως έχει εξαιρετικά μεγάλη σημασία το να κάνεις πράξη αυτά που μαθαίνεις και την ίδια στιγμή να διαμορφώνει μέσα από τα λόγια του, την συμπεριφορά του, το παράδειγμα του πως ο άνθρωπος πρέπει να μαθαίνει να συνυπάρχει, να ζει με τους άλλους, να συνεργάζεται μαζί τους και να κατανοεί τα συναισθήματά τους.

Η σχέση του εκπαιδευτικού σε όποια βαθμίδα της εκπαίδευσης και εάν εργάζεται με τους μαθητές και τις μαθήτριες του είναι σχέση ιερή, σχέση ευθύνης, σχέση που χαρακτηρίζει με τρόπο μοναδικό, ανέκκλητο και τα δύο μέρη. Για αυτό το λόγο και οι προσπάθειες όλων μας πρέπει να εστιάζουν στο να είναι εμφατικά θετικό το πρόσημο της σχέσης αυτής. Η διδασκαλία πρέπει να διατηρήσει την μαγεία και την μοναδικότητα που αισθητοποιείται μέσα στην τάξη, την προφορική και οπτική αλληλεπίδραση, την μοναδική αίσθηση που μόνο όποιος έχει διδάξει και έχει διδαχθεί έχει νιώσει….

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι υπάρχουν στρεβλώσεις, αρνητικά φορτία και πολυσύνθετα προβλήματα που υπονομεύουν το αξιακό φορτίο του εκπαιδευτικού σήμερα… Είναι ανάγκη να επανιδρύσουμε τον χώρο μας και τον ρόλο μας.